پنجره زرد

شما که از شدت دلتنگی دل از دست میدین، چطور به زندگی عادیتون ادامه میدین؟ مثلن وقتی وسط کلاس نشستین و معلمه زل زد تو چشاتون، یه دفه یه جوری استرس نمی‌گیرین انگار همه رختای دنیا داره تو دل شما شسته میشه؟ مثلن وسط تستای عظیم فیز که یاد دلتنگیتون میفتین، میتونین بشینین و تمرکز کنین یعنی؟ من راه میفتم... کل خونه رو متر می‌کنم! با هرکس یه دوایی می‌کنم و وایمیستم ساعت‌ها جلوی آینه با خودم حرف می‌زنم (فک کنم باید به همین زودیا آینه‌مو بپوشونم! وقتمو زیادی میگیره!!) فکر می‌کنم به تمام تصاویری که بعدن قراره اتفاق بیفته و حتا تصورش هم برام سخته...

به خاطر همین دلتنگی لعنتی تو همین هفته اول یه خروار کار نصفه نیمه مونده! دست و دلم به کار و درس نمیره و هی یه درس جدیدو شرو می‌کنم به نیت این‌که شاید این حالمو خوب کنه! ولی حتا دیدن جزوه علی‌اکبر هم نمیتونه کاری برام بکنه...!

اتفاقی که امروز صبح افتاد هم خوبه بشنوید ببینید چه‌قد داغون حواسم پرته😂

تو برنامه دیدم هندسه تحلیلی داریم. گفتم خووو معلم هندسه قبلیمونه دیگه! نمیدونم چه جوری به این نتیجه رسیدم معلمش با دیف یکیه! اومدم جزوه دیفرانسیلو بردارم، گسسته رو گذاشدم تو کیفم:|

قشنگ قیمه ها عمیییقن تو ماستا بود:دی